Geschiedenis

Ontdek meer over de rijke geschiedenis van het icoon van Rotterdam
Euromast, sinds 1960
De Euromast is gebouwd in 1960, ter gelegenheid van de Floriade, door architect H.A. Maaskant en aannemer J.P. van Eesteren.
Van Eurotoren naar Euromast
In november 1958 brachten de Rotterdamse kranten het nieuws dat de uitzichttoren de naam Euromast zou krijgen. ‘Euro’, omdat Rotterdam in het hart van het Euromarktgebied ligt en ‘mast’, omdat niet alleen Nederlanders weten wat dat is, maar ook Engelsen, Duitsers, Zweden, Noren en Denen. Die schrijven ook mast. In Polen schrijft men maszt, in Finland masto en in Frankrijk mât. In het Spaans is het mastil en in het Portugees mastro. Mast lijkt zelfs op het Russische matsjta en het Japanse masuto.
De eerste paal
De eerste paal werd op 10 december 1958 geslagen door burgemeester Van Walsum, gehuld in een oliejas en met een door een valhelm gedekt hoofd. Aldus het Vrije Volk. Leerlingen van de Bedrijfsschool van de Werf Wilton-Feijenoord moedigde de werklieden aan: ‘Hei-op! Hei-op die 130 palen!
Een 100 meter hoge scheepsmast met brug en kraaiennest
Maaskant voorzag de toren op 32 meter hoogte van een replica van een scheepsbrug, compleet met navigatieapparatuur en een kaartenkamer. In deze ruimte kon het publiek ervaren wat het betekent om een zeeschip te besturen.
In het op 100 meter hoogte gelegen kraaiennest kwamen twee restaurants
De Rottiserie, met een 1e klas kaart, zilveren bestek en een luxe ambiance. Het publieksrestaurant, met uitzicht naar alle windstreken. Gebouwd als een theater en gestoffeerd in diverse oranjetinten. Op de begane grond was een cafetaria waar je magnetronmaaltijden kon bestellen. (Heel bijzonder in die tijd).
Restaurant schokte in vijf dagen omhoog
Met deze kopregel opende de Nieuwe Rotterdamse Courant op 11 juli 1959 haar verslag over het hijsen van het kraaiennest-restaurant. Het 240 ton wegende gevaarte werd in vijf dagen tijd, op ingenieuze wijze naar boven gebracht. Honderden mensen keken op de warme zomeravonden toe hoe het met een snelheid van 15 centimeter per kwartier langs de paal schoof. De operatie was op 10 juli, toen het restaurant op 100 meter hing, voltooid en had precies 131 uur geduurd.
2021
De Euromast is tegenwoordig onderdeel van de M56 group / Magnicity, een frans familiebedrijf met meerdere mooie toeristische uitkijktorens, verdeeld over verschillende steden. Nog steeds is de Euromast één van de favoriete bezienswaardigheden in Rotterdam waar je kunt:
- Eten en drinken
- Genieten van het mooie uitzicht over de stad en de Rotterdamse wereldhaven
- Abseilen
- Slapen
- & meer!
Stadsarchief

Euromast Rotterdam

Meer over de Euromast

De van gewapend beton gemaakte toren heeft een diameter van 9 meter (binnen) en een wanddikte van 30 centimeter. De fundering bestaat uit 131 betonpalen. Hierop rust een blok gewapend beton van 1.900.000 kilo, als tegenwicht voor de bovengrondse constructie. Zo ligt het zwaartepunt onder de grond, voor maximale stabiliteit. Het kraaiennest is een staalconstructie van 240.000 kilo. De bodem hangt op 96 meter. Het werd aan de voet van de mast gebouwd en is in 5 dagen omhoog gebracht. De scheepsbrug kwam te hangen op 32 meter. De snelheid van de liften bedraagt 4 meter per seconde. Dat wil zeggen dat je in 30 seconden op 100 meter bent.

Op 12 maart 1959 riep het Algemeen Dagblad zijn lezers op om te raden wanneer de Euromast het hoogste punt zou bereiken. Door 50 cent aan extra zegels op hun briefkaart te plakken, zouden de deelnemers bijdragen aan het Prinses Beatrix-poliofonds. De actie werd een succes. Op 26 maart, om 14.59 uur klonk het geloei van een sirene over de havens; de eerste fase van de bouw was een feit. De actie leverde het bedrag op van fl. 67.000,= en de winnaars van de vier hoofdprijzen konden hun respectievelijke auto, scooter, tv-toestel en wasmachine in ontvangst nemen.

In de jaren zestig was de Euromast 100 meter hoog (exclusief vlaggenmast van 15 meter hoog). Genoeg om boven de skyline van de Maasstad uit te torenen. Maar Rotterdams trots werd links en rechts ingehaald door andere gebouwen. In 1970 sloeg de Euromast terug. Met het plaatsen van de Space Tower kwam er vijfentachtig meter bij. De Euromast was daarmee weer het hoogste gebouw van Rotterdam.

De Euromast was niet Maaskants enige bijdrage aan de Rotterdamse skyline. In de jaren vijftig en zestig drukte hij een stempel op de wederopbouw van de stad. Al in 1949 bouwde hij flatgebouw Zuidplein en begin jaren 50 de woningen Zuidwijk. Later kwamen o.a. het Groothandelsgebouw, het Hilton Hotel en de Lijnbaanflats uit zijn bureau. Met de Euromast gaf hij wereldhaven Rotterdam een in het oog springend maritiem monument.

De eerste tien jaar kwamen er meer dan 6 miljoen bezoekers van het uitzicht genieten. Op mooie dagen konden zij in de verte Antwerpen, Moerdijk en Den Haag zien liggen. Bij minder mooi weer is Rotterdam in al zijn glorie natuurlijk ook al prachtig.

  • In augustus 1962 worden 6 personeelsleden gearresteerd op verdenking van fraude met toegangskaarten.
  • Op 25 april 1964 wordt de 2,5 miljoenste bezoeker van de Euromast in het zonnetje gezet; mevrouw Groot uit Aerdenhout krijgt een bos bloemen, een lunch en een weekend Rotterdam aangeboden.
  • Een commerciële radiozender uit Luxemburg zendt in mei 1964 vanaf de Euromast een zondagmiddag programma uit: Teener Topper Tijd. De reden voor deze locatie is symbolisch: de Europese gedachte wordt op deze manier uitgedragen. Sterren als Françoise Hardy, Adamo, Anneke Grönloh, Wil Tura en Ciska Peters zijn van de partij.
  • In maart 1964 krijgen de hostesses van de Euromast een door de Rotterdamse couturier Cargelli ontworpen uniform. Een goudgeel pakje met zwarte blouse en een hoedje in de vorm van een ronde bonbondoos.
  • In september 1965 wint Feijenoord van Real Madrid en wappert de rood-witte Feijenoordvlag triomfantelijk op de Euromast.
  • In 1970 wordt de Euromast verhoogt naar 185 meter met de komst van de spacetower.

De Euromast dreigde in de jaren 90 van de kaart geveegd te worden door het ambitieuze plan Parkhaven Tower. Een 392 meter hoge toren van het Londense architectenbureau Kohn Petersen Fox moest de nieuwe toeristische trekpleister van Rotterdam worden. Als grootste gebouw van Europa zou het een woon-, werk- en toeristische functie krijgen. Het gemeentebestuur van Rotterdam stak er uiteindelijk een stokje voor.