Geschiedenis

Ontdek meer over de rijke geschiedenis van het icoon van Rotterdam
Euromast, since 1960
The Euromast was built in 1960, on the occasion of the Floriade, by architect H.A. Maaskant and contractor J.P. van Eesteren.
From Eurotower to Euromast
In November 1958, Rotterdam newspapers carried the news that the viewing tower would be named Euromast. 'Euro' because Rotterdam is in the heart of the Euromarket area and 'mast' because not only Dutch people know what that is, but also English, German, Swedish, Norwegians and Danes. Those also write mast. In Poland one writes maszt, in Finland masto and in France mât. In Spanish it is mastil and in Portuguese mastro. Mast even resembles Russian matshta and Japanese masuto.
The first pole
The first pile was driven on December 10, 1958, by Mayor Van Walsum, dressed in an oilskin coat and with his head covered by a crash helmet. According to the Free People. Students from the Company School of the Wilton-Feijenoord Shipyard encouraged the workmen: 'Hei-op! Hei-op those 130 piles!
A 100-meter ship mast with bridge and crow's nest
Maaskant outfitted the tower at 32 meters with a replica of a ship's bridge, complete with navigation equipment and a chart room. In this space, the public could experience what it means to pilot a seagoing vessel.
In the 100-meter-high crow's nest came two restaurants
The Rottiserie, with a 1st class menu, silver cutlery and an upscale ambiance. The public restaurant, with views to all points of the compass. Built like a theater and upholstered in various shades of orange. On the first floor was a cafeteria where you could order microwave meals. (Very special in those days).
Restaurant shook up in five days
With this headline, the Nieuwe Rotterdamse Courant opened its report on the hoisting of the Crow's Nest restaurant on July 11, 1959. The 240-ton colossus was brought up in five days, ingeniously. Hundreds of people watched on warm summer evenings as it slid past the pole at a rate of 15 centimeters per quarter hour. The operation had been completed on July 10, when the restaurant hung at 100 meters, and had taken exactly 131 hours.
2021
The Euromast is now part of the M56 group / Magnicity, a French family-owned company with several beautiful tourist lookout towers spread across several cities. Still the Euromast is one of the favorite sights in Rotterdam where you can:
- Food and drink
- Enjoying the beautiful view of the city and Rotterdam's world port
- Abseiling
- Sleep
- & more!
Stadsarchief

Euromast Rotterdam

Meer over de Euromast

De van gewapend beton gemaakte toren heeft een diameter van 9 meter (binnen) en een wanddikte van 30 centimeter. De fundering bestaat uit 131 betonpalen. Hierop rust een blok gewapend beton van 1.900.000 kilo, als tegenwicht voor de bovengrondse constructie. Zo ligt het zwaartepunt onder de grond, voor maximale stabiliteit. Het kraaiennest is een staalconstructie van 240.000 kilo. De bodem hangt op 96 meter. Het werd aan de voet van de mast gebouwd en is in 5 dagen omhoog gebracht. De scheepsbrug kwam te hangen op 32 meter. De snelheid van de liften bedraagt 4 meter per seconde. Dat wil zeggen dat je in 30 seconden op 100 meter bent.

Op 12 maart 1959 riep het Algemeen Dagblad zijn lezers op om te raden wanneer de Euromast het hoogste punt zou bereiken. Door 50 cent aan extra zegels op hun briefkaart te plakken, zouden de deelnemers bijdragen aan het Prinses Beatrix-poliofonds. De actie werd een succes. Op 26 maart, om 14.59 uur klonk het geloei van een sirene over de havens; de eerste fase van de bouw was een feit. De actie leverde het bedrag op van fl. 67.000,= en de winnaars van de vier hoofdprijzen konden hun respectievelijke auto, scooter, tv-toestel en wasmachine in ontvangst nemen.

In de jaren zestig was de Euromast 100 meter hoog (exclusief vlaggenmast van 15 meter hoog). Genoeg om boven de skyline van de Maasstad uit te torenen. Maar Rotterdams trots werd links en rechts ingehaald door andere gebouwen. In 1970 sloeg de Euromast terug. Met het plaatsen van de Space Tower kwam er vijfentachtig meter bij. De Euromast was daarmee weer het hoogste gebouw van Rotterdam.

De Euromast was niet Maaskants enige bijdrage aan de Rotterdamse skyline. In de jaren vijftig en zestig drukte hij een stempel op de wederopbouw van de stad. Al in 1949 bouwde hij flatgebouw Zuidplein en begin jaren 50 de woningen Zuidwijk. Later kwamen o.a. het Groothandelsgebouw, het Hilton Hotel en de Lijnbaanflats uit zijn bureau. Met de Euromast gaf hij wereldhaven Rotterdam een in het oog springend maritiem monument.

De eerste tien jaar kwamen er meer dan 6 miljoen bezoekers van het uitzicht genieten. Op mooie dagen konden zij in de verte Antwerpen, Moerdijk en Den Haag zien liggen. Bij minder mooi weer is Rotterdam in al zijn glorie natuurlijk ook al prachtig.

  • In augustus 1962 worden 6 personeelsleden gearresteerd op verdenking van fraude met toegangskaarten.
  • Op 25 april 1964 wordt de 2,5 miljoenste bezoeker van de Euromast in het zonnetje gezet; mevrouw Groot uit Aerdenhout krijgt een bos bloemen, een lunch en een weekend Rotterdam aangeboden.
  • Een commerciële radiozender uit Luxemburg zendt in mei 1964 vanaf de Euromast een zondagmiddag programma uit: Teener Topper Tijd. De reden voor deze locatie is symbolisch: de Europese gedachte wordt op deze manier uitgedragen. Sterren als Françoise Hardy, Adamo, Anneke Grönloh, Wil Tura en Ciska Peters zijn van de partij.
  • In maart 1964 krijgen de hostesses van de Euromast een door de Rotterdamse couturier Cargelli ontworpen uniform. Een goudgeel pakje met zwarte blouse en een hoedje in de vorm van een ronde bonbondoos.
  • In september 1965 wint Feijenoord van Real Madrid en wappert de rood-witte Feijenoordvlag triomfantelijk op de Euromast.
  • In 1970 wordt de Euromast verhoogt naar 185 meter met de komst van de spacetower.

De Euromast dreigde in de jaren 90 van de kaart geveegd te worden door het ambitieuze plan Parkhaven Tower. Een 392 meter hoge toren van het Londense architectenbureau Kohn Petersen Fox moest de nieuwe toeristische trekpleister van Rotterdam worden. Als grootste gebouw van Europa zou het een woon-, werk- en toeristische functie krijgen. Het gemeentebestuur van Rotterdam stak er uiteindelijk een stokje voor.